Vandaag gaat Anubis naar huis. We zijn blij dat we deze schat gevonden hebben.

Het broertje is door ons geadopteerd en luisterde inderdaad niet naar zijn naam. Nu heet hij Zeus. Deze lieve hond heeft een enorme verlatingsangst en is ook niet zindelijk in huis. Het zijn vooral markeringsplasjes, pootje opheffen tegen meubels en muren, soms maar een paar druppels en nadat hij uitgebreid buiten kon wandelen en plassen.
Als Anubis op zijn broer lijkt, zal hij zeer snel voorbeeldig aan de lijn wandelen. Mijn hond is angstig en defensief naar mannen toe.
Omgang met katten en kippen moet met veel geduld aangeleerd worden.

Deze wel heel originele kruising geeft als resultaat een paar broertjes die veel lijken op de ruwharige teckel. In de kennel zijn het felle baasjes die flink van hun oren maken. Eens op wandel is er wel een ander beeld : blijkbaar hebben ze nog niet veel gewandeld en dus was er soms wel even paniek. Even knuffelen helpt al. Nu gaat het wandelen veel beter en het zijn lieve hondjes die goed reageren op de stem en regelmatig op en omkijken naar de begeleider. Deze hier is de meest zelfzekere, de andere zoekt meer geruststelling en is heel lief.
De namen vind ik persoonlijk niet zo goed gekozen, maar dat is een kwestie van smaak. Erop reageren doen ze in elk geval niet.