Toen Monique me vroeg Jupi eens mee te nemen vroeg ik of zij hem uit de kennel kon halen. Hij reageerde namelijk woest als iemand voorbijkwam : haren recht en opspringen met de tanden bloot. Wel, hij gaf daarmee een gans verkeerd beeld! De wandeling verliep wondergoed, Jupi heeft veel aandacht en is gehoorzaam. Ondanks zijn grote gespierde gestalte trekt hij weinig, een eenvoudige correctie volstaat. En als ik ging zitten op "het muurtje" kwam Jupi met zijn volle gewicht tegen me aan, naast me zitten. Een mooie en gezonde kruising, ik zie in kleur en gestalte toch wel wat Bordeaux dog. Het woest blaffen blijft ondertussen al achterwege. Een grote knuffelbrok voor een stoere baas/bazin.